Uitg. Dargaud; 48 pagina’s; kleur; slappe kaft; € 4,99
Het is onmogelijk om zonder vooroordelen te leven. Wie nog nooit mensen van álle nationaliteiten persoonlijk heeft ontmoet, is per definitie aangewezen op de stereotypen die er over de onbekende nationaliteiten in de eigen cultuur voorhanden zijn. Hetzelfde geldt voor rassen en etniciteiten. Over wat je niet persoonlijk kent, kun je alleen maar uit de tweede hand oordelen. Dat blijkt ook uit de zojuist vertaalde Amerikaanse krantenstrip The Boondocks.
The Boondocks draait om de broertjes Huey en Riley, die met hun opa van Chicago naar de buitenwijk The Boondocks zijn verhuisd. Een witte wijk. Zo goed en zo kwaad mogelijk proberen de broertjes zich aan hun nieuwe omgeving aan te passen. Vooral Huey hecht eraan om zijn identiteit als jonge Afro-Amerikaan stevig aan te zetten. Zo boycot hij bewust de viering van Independence Day. Tot grote teleurstelling van zijn broertje, die de dag erna verzucht: “Ik kan niet geloven dat Independence Day al voorbij is en dat ik er helemaal niets van heb gemerkt.” Huey reageert onverbiddellijk: “Ik denk dat een paar honderd jaar geleden een paar miljoen Amerikaanse slaven precies hetzelfde dachten.” Huey is een ideologische scherpslijper. Net als de maker van The Boondocks, Aaron McGruder, heeft hij de klassiekers van de black consciousness stukgelezen en hamert hij er onvermoeibaar op dat de Verenigde Staten haar zwarte onderdanen nog steeds als tweederangsburgers ziet.
Aaron McGruder schetst met The Boondocks een beeld van “zwart Amerika” van binnenuit. Dat is antropologisch interessant – het relativeert vooroordelen – maar helaas lang niet altijd grappig. Eerder voer voor sociologen en Amerika-deskundigen dan voor striplezers op zoek naar verstrooiing.
De makke van The Boondocks als strip is dat McGruders observaties vaak te gelijkhebberig zijn en de komische situaties te weinig herkenbaar. Het gros van de grappen wordt pas echt duidelijk na het lezen van het uitgebreide notenapparaat. Daardoor is het zeer de vraag of een Europees publiek McGruders strip – zoals Dargaud blijkens de flaptekst verwacht – echt als “controversieel” en “hilarisch” zal oppikken. Want de worsteling met de cultureel verantwoorde grappen van The Boondocks zette deze Europese lezer wel aan het denken, maar dan over de kleur van The Simpsons. Niemand kan zonder vooroordelen leven. Maar gelukkig kun je met wat gevoel voor humor een heel eind komen.
Gepubliceerd in ZozoLala (2003)